कति घट्ने थियौ तिमी

-नवराज नबोदित

गजल

कति घट्ने थियौ तिमी,मेरो कुरा मान्या भए ?
मैले जस्तो सानो हुन,अलिकति जान्या भए ।

न तिमीले जल्नु पर्थ्यो,न त आफ रुनु पर्थ्यो
आगो बन्नु सट्टा हिजो,पानीलाई छान्या भए ।

मारिरह्यौ बचनैले,घोचिघोची दिनदिनै
सहिदिन्थेँ बरु छुरी,यो छातीमा हान्या भए ।

धकेल्दियौ फेदीतिर,टेक्न लाग्दा शिखरमा
भुल्दिन थेँ तिम्रो गुण,माथितिर तान्या भए ।

ममताकी देवी संम्झी,सजाउथेँ मुटुभित्र
सधैं पूजा गरिरन्थेँ,तिम्ले राम्रो ठान्या भए ।